Η πλειοψηφία των κειμένων που παράγονται, αναπαράγονται, δημοσιεύονται κλπ. σήμερα, μοιάζουν να προέρχονται από αποσπασματικές συρραφές «πραγμάτων» που κάποιος κάπου άκουσε ή κάπου διάβασε, ή η «τεχνητή νοημοσύνη» του υπέδειξε, διανθισμένες με σάλτσες που κάπου άλλου διάβασε ή κάπου αλλού άκουσε. [...]

Στην χώρα μας τουλάχιστον, αυτήν την λεγόμενη «γενέτειρα της δημοκρατίας» ίσως το μείζον πρόβλημα σήμερα να μην είναι πια η γενίκευση της διαφθοράς των λεγόμενων ελίτ. Να είναι ότι ο πλουτισμός της διεφθαρμένης ελίτ έχει πάψει να απαξιώνεται ηθικά από την πλειοψηφία των πολιτών. Δεν αποτελεί «αμάρτημα», παρά για μια μειοψηφία του λαού. Αντίθετα, τείνει να γίνει μοντέλο προς μίμηση [...]

«Η ελληνική σκέψη οχυρώθηκε πάντα πίσω από την ιδέα των ορίων. Δεν εξώθησε τίποτα στα άκρα, ούτε τα ιερά, ούτε τη λογική. Μετρίασε το απόλυτο, εξισορροπώντας τη σκιά και το φως» [...]

Για όσους αντέχουν να αντικρύσουν το πρόσωπο της κοινωνίας μας στον καθρέφτη. Για όσους αντέχουν το σύγχρονο θέατρο που δεν ωθεί, άμεσα τουλάχιστον, σε κάθαρση τους ρεαλιστικά και πραγματιστικά σκεπτόμενους ήρωες. [...]

Στο δυτικό κόσμο όλοι πλέον αντιλαμβανόμαστε, νιώθουμε, καταλαβαίνουμε, πως καλούμαστε να ζήσουμε σε μια εποχή διαρκούς μετάβασης από κάτι σε κάτι άλλο. Αυτή η μετα-βαση, νομιμοποιείται στις συνειδήσεις των ανθρώπων ως κάτι υποτίθεται καλό και προοδευτικό που στοχεύει να βελτιώσει όχι μόνο τις συνθήκες διαβίωσης, αλλά και το μοντέλο του ανθρώπου. Και βεβαίως όλα τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ή του πλανήτη φορούν σχεδόν πάντα τον φερετζέ των καλών προθέσεων. [...]

Ο νέος Homo, που οραματίζεται η μεταμοντέρνα εποχή, θα είναι ένας σύγχρονος αν-ιστορικός, αν-εθνικός, α-τοπος, α-φυλος κλπ. νομάς, που θα περιδιαβαίνει υποτίθεται τον κόσμο χωρίς να μετακινείται απαραίτητα από τον καναπέ του σπιτιού του, θα αξιοποιεί τις δυνατότητες της τεχνητής νοημοσύνης, υποβιβάζοντας το πνεύμα του σε λειτουργικό σύστημα και την σκέψη του σε μια διαδικασία υπολογισμού. [...]

Οι ρίζες μας είναι οι σχέσεις μας. Άγκυρες στο χώρο, στο χρόνο, στη λογική, στην ιστορία μας. Και οι σχέσεις για να δημιουργηθούν, όπως και για να χαλάσουν – διότι τίποτα δεν είναι παντοτινό στην ανθρώπινη θνητότητα – προϋποθέτουν: Εμπιστοσύνη. [...]

Παρατηρούμε καθημερινά πως ένας ιστορικός λαός μοιάζει σταδιακά να αποσυντίθεται. Γιατί τείνει προς εξαφάνιση ο μικρομεσαίος χώρος που παραδοσιακά εξέφραζε τις λαϊκές προσδοκίες και ανησυχίες; Ποια η σχέση της απουσίας κοινωνικών αντιστάσεων με το διάχυτο κλίμα έλλειψης εμπιστοσύνης; [...]

Η πραγματική νεότητα εκπορεύεται από μέσα προς τα έξω – και μόνον έτσι διατηρείται. Το κυνήγι της νεότητας της εξωτερικής εμφάνισης θα γίνεται μάστιγα όσο περισσότερο θα γερνάνε οι ψυχές των ανθρώπων και θα αναζητούν αντιστάθμισμα στην εικόνα του προσώπου και του σώματός τους, για να νικήσουν τα γηρατειά και το θάνατο, που θα βρίσκονται ήδη μέσα τους από πολύ νωρίς. [...]

Τι είναι η πατρίδα μας από ψυχοκοινωνιολογική άποψη; Η έννοια της πατρίδας για τον κάθε άνθρωπο θα αποτελεί το έδαφος στο οποίο θα εδρεύει και θα οικοδομείται ο συλλογικός εαυτός για τους ιστορικούς και ο ατομικός εαυτός για τους ψυχολόγους. [...]